Ze zijn drie jaar weggeweest, maar volgende maand komt Arcade Fire terug met een nieuw album dat Pink Elephant gaat heten. Er is alvast een eerste single: Year of the Snake. Goeie sound hoor, wat minder eclectisch dan hun laatste werk (ook een topalbum, WE).
Op de Hollywood Forever Cemetery in Los Angeles is een gedenksteen voor David Lynch geplaatst. "Night Blooming Jasmine", staat erop. In een interview met AnOther Magazine haalde de regisseur dat plantje aan. "You know, on a summer's night, maybe more like a spring night, you could drive to certain places and if you smell that night-blooming jasmine, you can almost see Clark Gable or Gloria Swanson", zei hij. "The golden age of Hollywood is still living in some moods here, in the DNA of the city."
Ryan North komt naar Heroes Dutch Comic Con in Utrecht! Kaartje gekocht, eerste keer voor mij. Maar ik las de webserie Dinosaur Comics als tiener en volg nu de geweldige reeks die North schrijft voor Fantastic Four.
De dag begint met deze column van Hans Steketee in NRC over het geheime Centenlaantje in de Voorveldse Polder. Daar woon ik vlakbij en dat laantje kende ik inderdaad niet. Het pad is overwoekerd, maar zal over een paar jaar weer begaanbaar zijn, zo is het plan van de Utrechtse provincie. Ik heb minutenlang kaarten zitten vergelijken en nu denk ik te weten waar het is. Binnenkort op mijn hardloopronde zal ik zelf polshoogte nemen. (Nooit geweten dat de Topografische Kaart tot 1988 de forten met hun omringende water bewust wegliet.)
Ha! Een trailer voor Wes Andersons nieuwste film: The Phoenician Scheme. Er is weer een blik bekende acteurs opengetrokken en het ziet er allemaal weer heel Wes Anderson-achtig uit. Ik krijg er nog steeds geen genoeg van. Volgende maand al in de bioscoop!
Ik bezocht zondag de expositie over de foto's van Johannes Anthonius Moesman in het Utrechts Archief (nog tot 13 april te zien). Dat archief is zo'n plek waar ik al jaren langsfiets, maar waar ik nooit binnen was geweest. Leuk museum, hoor. En mooie werken van Moesman. Honderd jaar geleden zagen de straten van Utrecht er niet zo heel anders uit dan nu. Waardoor ik besefte: al die levens die ons zijn voorgegaan in de stad. Het komt en gaat. Werd er, zoals je leest, een beetje melancholisch van. Hoogtepunt: een stoet circusolifanten die door de Voorstraat paradeerde. Zul je nu niet snel meer zien.