Het is Halloweenmaand (de beste maand), dus de skeletten dansen weer, de monsters kruipen onder je bed en de geesten griezelen door je donkere kamer. Ik ben weer begonnen met horrorfilms kijken en doe wekelijks verslag (op Letterboxd geef ik sterren). Deze week keek ik:
Braindead (of Dead Alive), een van de eerste films van Lord of the Rings-regisseur Peter Jackson, uit 1992. Misschien wel de goorste film die ik ooit heb gezien. Als de moeder van Lionel wordt gebeten door een Sumatraanse rat-app, begint ze uit elkaar te vallen en anderen te bijten. Terwijl allerlei bezoekers veranderen in zombies probeert Lionel die chaos te verstoppen voor Paquita, op wie hij verliefd raakt. Niet echt een enge film, wel enorm creatief, grappig en dus heel bloederig. Op een gegeven moment probeert Lionel weg te rennen voor een groepje levende doden, maar komt hij niet vooruit omdat hij door een plas bloed glibbert.
The Texas Chain Saw Massacre zag ik voor het eerst. Het origineel uit 1974, bijna vijftig jaar oud dus. Over een groepje jongeren dat vast komt te zitten bij een oud huis. Als ze hulp gaan zoeken worden ze een voor een vermoord door de angstaanjagende figuur Leatherface, die met een kettingzaag tekeer gaat in de bossen. De film wordt erg traag opgebouwd en de eerste moord lijkt zo uit het niets te komen, dat je daar echt even van zit te gruwelen. Later wordt het een beetje silly, maar het blijft een film die onder je huid kruipt.
Possession is een scheidingsdrama met horror-elementen uit 1981. Met een jonge Isabelle Adjani en Sam Neill als koppel dat uit elkaar gaat. Wat een heerlijk grenzeloos waanzinnige film is dit. Na een ruzie draaien de hoofdpersonen helemaal door. Wees dankbaar voor de volumeknop op je afstandsbediening want er wordt me een partij gegild en geschreeuwd. Er is een bizarre scène in een metrostation, er wordt meer dan alleen dood vlees gesneden met een elektrisch mes en wat leeft er in godsnaam in het appartement van de vrouw? Met waanzinnige cameravoering en een bizar verhaal wat uiteindelijk op meerdere niveaus gaat over tweedeling.
Sinds Elon Musk Twitter overnam, het omdoopte tot X en constant onbegrijpelijke veranderingen maakt, zoeken mensen naar een alternatief om te microbloggen. Bluesky komt voorzichtig bovendrijven als winnaar. Ik noem het steeds het besloten feestje bij de buren, want je hebt nog wel een code nodig om binnen te komen. Het wordt er langzaamaan gezelliger.
Het is het soort feestje waar je je eigen drank mee naartoe neemt. Iedereen hangt zelf de slingers op. Bluesky werkt namelijk nog niet zo goed als X. Het mist vlees op de botten, er ontbreken te veel functies. Je kunt geen video’s plaatsen, er zijn geen gifjes, hashtags bestaan niet en de tijdlijn oogt rommelig. De DJ begint pas om middernacht, maar je staat er al om 21 uur. Zo voelt het.
Wat dat betreft staat op Mastodon de muziek al aan. Maar die officiële app is ook niet erg mooi en voor veel mensen blijkt de drempel te hoog om überhaupt te bepalen bij welke server ze aanhaken. Toch zit daar al ergens een fijn platform verborgen. Kijk naar Mastodon-omgeving Elk en je hebt stiekem gewoon de perfecte Twitter-vervanger, met een strakke webclient en allerlei ondersteuning voor de aankleding van je berichten.
Om de feestjes-allegorie door te trekken: Bluesky is dus het besloten feestje waar je vroeg staat te pieken, bij X rapen overblijvers de confetti van een nacht eerder van de grond om er nog iets van te maken en Mastodon is dat ene feest waar van je vrienden alleen jij kaartjes voor hebt gescoord. Waar blijft nou die ultieme Twitter-killer?
Wat een schatkist is dit YouTube-kanaal van de vergane tv-zender TMF. Al tien maanden lang verschijnen er nieuwe video’s van interviews en optredens van artiesten en bands uit de jaren ’90 en begin 2000. In heel behoorlijke kwaliteit ook.
Je kunt het nu niet meer voorstellen dat er tv-zenders bestaan die volledig vol staan geprogrammeerd met muziekvideo’s, interviews, talkshows over muziek en live-optredens. Ja, opa vertelt, maar inmiddels mag je als band blij zijn met een minuutje livemuziek in een praatprogramma.
Ik zal niet de enige tiener zijn geweest die middagen lang naar TMF keek. Voor mij is dit pure nostalgie. De fragmenten zijn soms grappig, zoals een interview met leden van N'Sync die net de baard in de keel hebben. Soms zijn ze bitterzoet, zoals het interview dat Sander Lantinga had met Amy Winehouse in 2004. "Ik zal op mijn 82ste nog zingen", zegt ze. "Ik zal blijven zingen tot mijn dood."
Pas als je door het archief scrolt (wat nog wordt uitgebreid) merk je pas hoe jammer het is dat TMF weg is. Die zender deed er toe in die tijd. Er waren optredens van Foo Fighters en Destiny’s Child. En artiesten als Jay-Z, Kanye West, Liam Gallagher en Lady Gaga werden op de camera geïnterviewd. Mooi stukje verdwenen tv-historie.
PS.
Podcastserie Dissect is recent begonnen aan een nieuw seizoen. Elk seizoen wordt een muziekalbum ontleed en dit keer is dat In Rainbows van Radiohead. De eerste afleveringen zijn veelbelovend. Echt een goede manier om weer helemaal opnieuw verliefd te raken op een grijsgedraaide plaat, omdat je opnieuw leert luisteren. Te vinden op Spotify of in elke andere podcastapp. In eerdere seizoen kwamen onder anderen Kanye Wests My Beautiful Dark Twisted Fantasy en Frank Oceans Blonde aan bod.
Kunstenaar Theo Jansen maakt zijn strandbeesten al sinds 1990. Het zijn enorme kunstinstallaties van pvc-buizen die dankzij de wind vooruitkomen. Zijn nieuwste creatie heet Animaris Rex. Volgens Jansen is het een kudde strandbeesten die elkaar vasthouden om niet weg te waaien. "Als groep is de kans om een storm te overleven groter." Blijft fascinerend.
Halide is mijn favoriete camera-app voor de iPhone en die wordt gemaakt door een Nederlander: Sebastiaan de With. Hij maakt zelf ook heel mooie foto's, die hij af en toe publiceert op Instagram en X. Elk jaar na het verschijnen van nieuwe iPhones schrijft De With de meest diepgaande camerareviews over de toestellen die je kunt vinden. Ook dit keer weer, ik vind het genieten.
Af en toe ontstaat er ineens een hype met AI-plaatjes. Ik noem maar een paus in een pufferjas of verborgen boodschappen in landschapfoto's. Met de app Lensa kon je cartoonversies van jezelf maken die een tijdje lang overal opdoken. In het verlengde daarvan is er nu Epik, een rage op TikTok. De app maakt op basis van een aantal selfies een reeks nieuwe foto's van jou als tiener. AI-schoolfoto's, compleet met wolkenachtergronden. Dit zijn er een paar van mij.
Je las mijn weblog van 2 tot en met 8 oktober. Abonneer je op mijn nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen.
