124. Kort en bondig

Zodra je dit leest zit ik in Londen, vanwege het reünieconcert van Oasis in Wembley. Het is nog steeds raar om dat te typen, een jongensdroom die uitkomt. Hoe het was vertel ik je volgende week. Dit keer een iets bondiger blog.

Ik schreef al eens kort over de bundel Tat Tvam Asi van A.L. Snijders. Omdat ik toch al de hele tijd zinnen uit het boek opsla, lijkt me deze blog een uitgelezen moment om er een aantal van te delen.

• De vogels komen alleen als er voer is. Toen ik het voer vergeten was zag ik geen vogels meer, ik voelde me verlaten. Ik wilde ze straffen, ze waren de schuld van mijn eenzaamheid. Ik kon ze niet straffen, ze waren er niet meer. Ik dacht altijd dat ze voor mij kwamen, uit dankbaarheid dat ik het voer voor ze had opgehangen. Mijn naaste buurman van 800 meter verderop zei: Je kunt een paard wel naar het water brengen, maar je kunt het niet dwingen te drinken. Ik vroeg: Wat heeft dat ermee te maken? De buurman antwoordde: Dat weet ik niet, maar ik ben er zeker van dat het paard en die vogels het wel weten. Door dit antwoord zijn de buurman en ik sinds enige tijd gebrouilleerd. Uit: Standplaats.

• Ik was weer alleen in het bos. Ik voelde me goed, in een bos hoor je alleen te zijn, anders kun je net zo goed een boswandeling in een weiland maken. - Uit: Uspud.

• Als ik in Frankrijk ben, begrijp ik alleen wat de Fransman zegt als hij de vertaling er in het Nederlands bij doet. Dat gebeurt nooit, ik heb nog nooit een Fransman ontmoet die een vreemde taal sprak. Uit: Grandioos.

• Als iemand me probeert uit te leggen wat een algoritme is, doe ik geen moeite, ik geef me over en probeer tevreden te zijn. Uit: Storm.

• Of ik een vergeten verhaal kan vertellen, vraagt een man in de rij bij de kaasboer. Het is daar altijd erg druk, en omdat het goedkoop is, blijft het er ook druk. Ik sta er al jaren met mensen die ik alleen uit die rij ken. Als ik ze op een andere plek ontmoet, in beweging, blijft herkenning vaak uit. Herkenning in verwarring. Nu zo'n man aan me vraagt of ik een nota bene vergeten verhaal kan vertellen, is de verwarring groter dan normaal. Ik merk op dat een vergeten verhaal niet meer verteld kan worden, dat is z'n kenmerk. Uit: Vergeten verhaal.

• Mijn vader verliet het huis gedesillusioneerd, ik herinner me zijn laatste woorden: 'Ik houd mijn hart vast en ga over tot de orde van de dag.' Uit: Schreeuw.

• Toen ik weer thuis was, lag daar een bericht over een dode kat die na een lang leven ordentelijk gestorven was. Zijn baas legde zich er wel bij neer, maar werd soms overvallen door korte momenten van hevig verdriet. Of ik daar woorden van troost voor kon vinden. Ik schreef: 'De kat is dood, jij hebt verdriet, de vogels zijn opgelucht? Uit: Boosheid en verdriet.

In het Amerikaanse Portland hangen zelfgemaakte, kleurrijke borden van een klusjesman. Kate Bingaman-Burt genoot zo van die reclames dat ze het nummer op de borden belde. Dat levert een charmant gesprek op. "I’ve learned that I really like doodling, drawing, and coloring. It’s just fun. And honestly, that’s enough for me."

Blogger Dan Sinker zoekt een laatste rustplaats voor de postzegelverzameling van zijn overleden vader en komt uit bij The Stamp King in Chicago. De postzegelkoning is een man met een witte krulsnor die zakendoet tussen gigantische stapels met paperassen. Sinker schrijft een mooi portretje, maar wat mij het meeste bijblijft is de nagenoeg waardeloze collectie van zijn vader. Een leven lang sparen levert 25 dollar op. "We fill our boxes and we stack them up. Not every box is filled with good memories. Most of them, if we're lucky, I think fall into the best category the Stamp King offered: fun, but worthless."

Had het zomaar gemist: er komt een nieuwe film van regisseur Luca Guadagnino, die eerder Call Me by Your Name, Suspiria en Challengers maakte. Reden genoeg om enthousiast te worden — en de trailer ziet er ook goed uit. De film heet After The Hunt.

Keanu Reeves speelt een engel in de film Good Fortune. Mét nepvleugels op z'n rug. Het wordt een comedy met Aziz Ansari, Sandra Oh en Seth (hehehe) Rogen.

En nu we toch in de trailers zitten, er komt een documentaire over het leven van zanger Jeff Buckley. Je kent hem vast van zijn waanzinnige cover van Leonard Cohens Hallelujah. Maar eigenlijk is zijn enige album Grace van begin tot eind waanzinnig. Het megatalent verdronk op zijn dertigste, in 1997, toen hij tijdens het zwemmen onder water werd gezogen door een passerende sleepboot. Heel benieuwd naar deze film: It's Never Over, Jeff Buckley.

Ozzy Osbourne, de markante beroemdheid en de grondlegger van heavy metal, is overleden. Een paar weken geleden heb ik het afscheidsconcert van Black Sabbath nog zitten kijken op YouTube. Waarschijnlijk illegaal, want ik kan 'm niet meer vinden. Aan een grote vleermuizenstoel gekluisterd bracht de Prince of Darkness — ondanks alles nog best behoorlijk bij stem — voor de laatste keer een stadion in vervoering. Net op tijd. Ik was nooit een enorm fan (ik ken Ozzy zelfs beter van zijn reality-tv-show), maar hits als War Pigs en Paranoid veroverden een plekje in mijn leven. Er is een rocklegende heengegaan.

Ik speelde deze week Death Stranding 2 uit voor de PlayStation 5. Dat is qua graphics waarschijnlijk de mooiste game die ik tot nu toe heb gespeeld. En verhaaltechnisch is het een achtbaanrit. In de laatste hoofdstukken heb ik zitten joelen om belachelijke, zichzelf constant overtoepende actiescènes, en even later zat ik met een brok in mijn keel de aftiteling te kijken. Gameregisseur Hideo Kojima maakt al jaren spellen die mij op het lijf zijn geschreven en ook deze was weer fenomenaal.

Je las blog №124, geschreven in de week van 21 tot en met 27 juli 2025. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag in je mailbox te ontvangen.