Wat een gamejaar was dit. De ene na de andere blockbuster kwam uit, bijna alles was goed. Volgende week beschrijf ik mijn hoogtepunten, laat me deze week een paar korte indiegames beschrijven waarvoor ik deze week eindelijk tijd vond. Ook ideaal om te spelen tijdens het stoven van je kerstdiner.
In A Short Hike (2019) speelt een vogel met de naam Claire. Ze stapt uit haar boshut aan het strand en gaat op zoek naar mobiel bereik. Ze moet een belletje plegen. Zo begint de wandeling naar het hoogste punt op het eiland. Al snel kom je allerlei andere dierlijke personages tegen met hun eigen verhaaltjes en opdrachten. Het eiland is vrij te verkennen, onderweg leer je beter klimmen en verder zweven. Na een uurtje of anderhalf bereik je de top en heb je een heel fijn uitstapje gemaakt naar een kleurrijk eiland. Een minivakantie op je tv.
Jusant (2023) draait ook om het bereiken van het hoogste punt. Middenin een open zandvlakte staat een grote toren die je als speler beklimt. Gaandeweg los je simpele puzzels op en lees je gevonden berichten in de wereld, die je vertellen wat er met de toren is gebeurd en waarom de kleine nederzettingen zijn verlaten. Ik kijk met liefde door de kleine bugs en het vele leeswerk heen, als ik er zo'n mooi meditatieve klimgame met een prachtige soundtrack voor terug krijg.
Bramble: The Mountain King (2023) is een duister sprookje. Ik bedoel echt duister. Aan het begin van het spel klim je als jongetje door het raam naar buiten om je zus te zoeken, daarna begint een avontuur dat is gebaseerd op Scandinavische fabels. Het begint vrolijk, je zoekt naar kabouters in een tuin, maar niet lang daarna wordt je zus door een enorme trol meegenomen in een zak. De weg om haar terug te vinden leidt langs een pad vol dood en verderf. Bramble is niet voor tere zieltjes en de gameplay zelf is weinig bijzonder, maar het verhaal en de omgevingen maken dit een ondergewaardeerd fantasie-avontuur.
Op Apple TV+ staan vast allerlei goede series, maar de beste reden om er een abonnement te nemen is uiteraard de verzameling van Peanuts Classics. De belevenissen van Charlie Brown, zijn hond Snoopy en al hun vrienden zijn nog even charmant als vijftig jaar geleden. De waterverftekeningen, simpele animaties en jazzmuziek blijven waanzinnig.
A Charlie Brown Christmas (1965) blijft vaste prik rond kerst. Charlie Brown zoekt niet alleen naar een perfecte kerstboom (hij vindt een hele trieste), maar ook naar de betekenis van kerstmis zelf. Het is, in traditie van Peanuts, zowel een geestige als een hartverwarmende special.
Apple TV+ heeft ook een documentaire over Peanuts-maker Charles M. Schulz: Who Are You, Charlie Brown? Die duurt een uurtje en voelt uiteindelijk wat onbevredigend. De culturele impact van Peanuts wordt duidelijk, maar de film laat te veel willekeurige beroemdheden aan het woord. Schulz, in 2000 overleden, is slechts mondjesmaat in archiefbeelden te zien. Maar juist daar zit de emotie en de ontroering.
Goed nieuws voor iedereen die dit jaar naast een gewild kaartje greep voor de waanzinnige Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum. De tentoonstelling is nu in 360 graden online te bekijken. Niet helemaal zoals in het echt, maar verrassend uitgebreid en goed gedaan. En je kunt rustig tot in detail alle werken bekijken zonder hordes mensen om je heen.
Dit is een lekker down to earth verslag van een bezoekje aan The Sphere in Las Vegas. Je weet wel, die bizarre bol die vol hangt met schermen waar U2 de hele tijd optreedt. De ervaring blijkt heus niet perfect, maar de schrijver vertrok er toch overtuigd.
Ik baalde dat ik deze maand niet bij Spinvis in TivoliVredenburg kon zijn. Maar gelukkig is het concert opgenomen. Nog meer FOMO.
Foxygen gaf een verrassingsoptreden in Los Angeles. Ik zag ze tien jaar geleden in Bitterzoet en dat was redelijk dramatisch. De band had het zich voor het optreden goed laten smaken in Amsterdam. Toch werd ik enthousiast dat ze na jaren stilte weer eens op een podium stonden. Voor de gelegenheid zette ik het album We Are the 21st Century Ambassadors of Peace & Magic weer eens op. Uit 2013, nog steeds een uitstekende indieplaat. Hopelijk smaakte dat optreden naar meer en duiken ze weer eens de studio in.
Een trailer voor Love Lies Bleeding: een wraakthriller met Kristen Stewart. Ziet er uit als weer een A24 must-see.
En voor wie het zich afvroeg: hoe rijk waren de McCallisters uit Home Alone eigenlijk?
Fijne kerstdagen!
Je las mijn weblog van 18 tot en met 24 december. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen.