I.
Angst voor verandering is van alle tijden. Aan het begin van de jaren tachtig maakte de filmindustrie zich zorgen om de komst van VHS, de videoband. Zouden mensen nog wel naar de bioscoop gaan als ze thuis films konden kijken? Regisseur Wim Wenders besloot het tijdens filmfestival Cannes aan collega's te vragen. Hij nodigde hen een voor een uit op zijn hotelkamer, liet ze achter met een draaiende camera en met de vraag: "Is cinema een taal die verloren gaat, die op sterven ligt?"
Het levert de documentaire Room 666 op¹. Wenders heeft zijn collega-regisseurs op een stoel voor een tv gezet, waarop van alles voorbij komt. Sport, cartoons, talkshows. De beeldbuis maakte het zeer laagdrempelig om de wereld in huis uit te nodigen. Alleen Werner Herzog zet hem uit, voordat hij aan zijn antwoord begint. Herzog is een optimist, zegt hij. "TV is een soort jukebox. Als kijker heb je een mobiele positie. Je kunt hem uitzetten. Je kunt een bioscoop niet uitzetten."
Hij denkt dat mensen altijd naar de bioscopen zullen blijven gaan. "Daar waar het leven ons het meest direct raakt, daar vind je cinema. En dat is wat zal overleven."
De regisseurs interpreteren de vraag op hun eigen manier. Steven Spielberg is een Amerikaan, hij begint hardop na te denken en komt meteen uit op geld. "De dollar is niet zoveel meer waard als vroeger", zegt hij. Zijn rant gaat over op studiobazen. "Het gevaar komt van de mensen die de touwtjes in handen hebben en zeggen: ik wil mijn geld terug, vermenigvuldigd met de macht van tien."
Susan Seidelman zegt dat film blijft bestaan zolang makers gepassioneerd blijven. "Als die passie uit film verdwijnt, dan begint het te sterven zoals elke andere kunstvorm die levenloos wordt." En Jean-Luc Godard, waarmee de film opent, houdt een filosofisch betoog over het belang van het medium. "Films ontstaan wanneer niemand kijkt", zegt hij. "Ze zijn onzichtbaar. Wat je niet kunt zien is het ongelooflijke. Het is de taak van de cinema om te laten zien wat je niet kunt zien."
Michelangelo Antonioni zag een onvermijdelijke verandering in de komst van digitale- en hd-video. De regisseur voorspelde dat de filmwereld er juist van zou profiteren. Het vergt gewoon wat aanpassingsvermogen van de makers, zoals alles in het leven meebewegen vereist. "We moeten ons aanpassen aan nieuwe technologieën, aan nieuwe niveaus van vervuiling in de lucht die we in de toekomst moeten inademen. Ons eigen organisme zal evolueren. Wie weet wat ons te wachten staat? De toekomst zal zich openbaren met onvoorstelbare meedogenloosheid."
II.
Weapons is de horrorsensatie van de afgelopen weken. Het is de nieuwe film van regisseur Zach Cregger, die eerder Barbarian maakte (ook een aanrader). Ik zou het meer een mysterie/thriller noemen met komische elementen, want er zitten echt nare stukken en jumpscares in, maar zeker ook zwartgallige humor. Alles gedrapeerd over een plot dat gaat over een groep basisschoolkinderen die 's nachts om 02:17 uur opstaan en met hun armen wijd de nacht in rennen. Van de klas blijft slechts één kind achter; de rest verdwijnt.
Het is een Stephen King-achtige opzet van een verhaal dat erg aan het beste werk van de schrijver doet denken. Niet alleen vanwege de atmosfeer in de film, maar ook vanwege de manier waarop hij is verteld. Namelijk vanuit het oogpunt van verschillende kleurrijke personages, die ieder hun eigen hoofdstuk krijgen. Aan de hand van deze vertellingen kom je er langzaamaan achter wat er is gebeurd, zonder dat Cregger alle mysterieuze plotlijnen té veel inkleurt.
Geloof mij als ik zeg dat het een zeer verfrissende film oplevert met een perfect einde. Het is zo'n film die je na afloop direct nog een keer wil zien. Ook omdat er meer in valt te ontdekken dan je misschien denkt. Online las ik allerlei theorieën, bijvoorbeeld dat deze film scherp afkeurend oordeelt over Amerikaanse school shootings. En in de (Nederlandstalige) podcast Movie Insiders hoorde ik een mooie interpretatie over hoe de film ook zou kunnen gaan over complottheorieën en hoe mensen daar vanuit hun verschillende achtergronden en ervaringen mee omgaan.
Dus hup, naar de bioscoop. Want dit is zo'n film die nog beter werkt in een zaal mensen die af en toe lekker schrikken (of lachen, vergeet niet te lachen).
PS.
Er bestaat een WK jojoën. Achtvoudig wereldkampioen Hajime Miura won dit jaar weer in Praag en ik ben gefascineerd door dit optreden.
In mijn blog voor NU.nl schreef ik over mensen die lollige recensies op Google Maps schreven over de Zuidwalvulkaan in de Waddenzee. Ik verpestte vervolgens de grap, want Google haalde de meeste beoordelingen offline. (Een dag later verschenen er 280 nieuwe neprecensies, die ook zijn verwijderd.)
Ik vermaak me tot nu toe uitstekend met Alien: Earth op Disney+. Het is de eerste tv-serie in het Alien-universum. Het is conceptueel heel interessant, omdat de — ja, wat eigenlijk — zielen? van doodzieke kinderen overgeplaatst worden in synthetische robotlichamen van schijnbaar volwassenen. Zij komen vervolgens oog in oog te staan met de Xenomorph aan boord van een ruimteschip dat neerstort op aarde.
Als je de tijd door je vingers wil voelen glippen, ga dan lekker veel op sociale media zitten. Ik las dit artikel op Substack: How social media shortens your life. "Je bent nu het jongst dat je ooit zult zijn. Je toekomstige zelf zou willen dat-ie naar dit moment kon terugkeren. Verspil het niet aan scrollen langs berichten die je morgen niet eens meer herinnert."
Acht jaar nadat Daniel Day-Lewis met filmpensioen ging (na het geweldige Phantom Thread), keert hij terug in een nieuwe film. Anemone is het regiedebuut van zijn zoon Ronan Day-Lewis. De twee Day-Lewissen schreven samen het script over "de complexe en diepe banden tussen broers, vaders en zonen". In de film is ook Sean Bean te zien.
"We maken meer dan ooit, maar het heeft geen gewicht", schrijft Anu Atluru. Waarom hechten we in de fysieke wereld waarde aan zware dingen ("wow, deze medaille weegt veel!"), maar online niet? Het is goed om niet alleen vluchtig werk af te leveren. "Als je alleen lichte dingen maakt, voel je je een bedrieger."
Een YouTuber besteedt vier maanden van zijn leven aan het bouwen van een metrostation (met rijdende metro) voor zijn katten. Het resultaat is op zichzelf al fenomenaal — en de katten zijn er blij mee.
Je las blog №128, geschreven in de week van 18 tot en met 24 augustus 2025. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag in je mailbox te ontvangen.
¹ Op Mubi staan nu een special over Wim Wenders, zodat je Room 666 kunt bekijken, maar ook Perfect Days, Paris Texas en Alice in the Cities.
