Tien jaar na het verschijnen van Grand Theft Auto V zijn er eindelijk beelden van het nieuwe deel in de serie. De trailer voor GTA VI werd in een paar uur tijd tientallen miljoenen keren bekeken. Grote kans dat je 'm al hebt gezien. De game komt in 2025 uit, ik verheug me alvast.
Je las mijn weblog van 4 tot en met 10 december. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen
Bijgewerkt op: 5 dagen geleden
Spotify Wrapped staat weer online en daarmee is het jaarlijkse lijstjesseizoen officieel geopend. Mijn samenvatting van al het moois bewaar ik nog een paar weken (dit waren mijn hoogtepunten van 2022), maar ik wil wel even stilstaan bij Wrapped.
Meestal is mijn lijstje topartiesten ongeveer zo: Bob Dylan op 1, Radiohead op 2, Nick Cave op 3. Maar dit keer stond The National bovenaan. Ze hadden de wind mee dit jaar, met twee nieuwe platen en een geweldige show in Ziggo Dome. Daarna komt Lana del Rey, aan wiens album Did you know that there's a tunnel under Ocean Blvd ik echt een tijd verslaafd ben geweest. Haar concert was om allerlei redenen onvergetelijk.
Natuurlijk staan Bob Dylan en Radiohead daar vlak onder, gevolgd door Wilco (ook zo'n goeie plaat uit in 2023!). Dan mis ik Nick Cave, maar die komt volgend jaar met nieuw werk. Dus die vullen we alvast in voor de Wrapped van 2024.
Op It's Nice That staat een artikel over de vormgeving van de Spotify Wrapped van dit jaar. De kleurrijke chaos die het is geworden werd geïnspireerd op de nostalgie en expressiviteit van het vroege internet, zegt de Spotify-designbaas.
En dan was er ook nog dat Wrapped-scherm waarop je kon zien met welke stad jouw muzieksmaak het meest overeen kwam. Niets internationaals voor mij, maar gewoon Nijmegen. "Daar wonen veel fans van Spinvis, Sef en Abel", zegt Wrapped. Ik heb nog geen andere Nederlandse steden voorbij zien komen, dus het zou kunnen dat alleen Nijmegen een Spotify Sound Town was. En dat je daar dus vanzelf uitkomt als je af en toe wat Nederlandstaligs op zet.
Ruim 1.300 steden over de hele wereld waren zo’n Sound Town. Volgens Spotify worden luisteraars gekoppeld aan steden die het meest overeenkomen met hun muziekspaak. Dat wordt gebaseerd op de meest gestreamde artiesten van afgelopen jaar en hoe vaak deze artiesten in andere steden werden gestreamd (in het buitenland zullen er weinig naar Spinvis luisteren). Spotify zegt tegen Time dat dit concept "puur wordt gedreven door de luistergeschiedenis van mensen". En dat het beschikbaar is voor alle gebruikers met ten minste drie topartiesten die over-indexeren in een bepaalde stad.
The Pogues-zanger Shane MacGowan is overleden. Hij mocht toch nog 65 jaar worden, klinkt het veel. Ergens is het een wonder. Online zijn filmpjes van een jonge MacGowan te vinden waarop je hem op een podium ziet staan wankelen, zich vastklampend aan een microfoonstandaard, tot hij door een bandlid van het podium wordt gesleept. Zulke beelden zijn er ook van Amy Winehouse en zij mocht de 30 al niet halen.
De laatste jaren was er weinig meer van MacGowan over. Hij zag er slecht uit, kon nauwelijks praten en was gebonden aan een rolstoel. The Guardian ging vorig jaar nog bij hem op bezoek en schreef toen een prachtige reportage. Geniet je van het leven, vroeg de schrijver. "Daar werk ik aan", was het antwoord.
Nick Cave noemt MacGowan "de beste songschrijver van zijn generatie", maar benadrukt in zijn recentste Red Hand Files ook de liefde van het publiek. "Dat was zo krachtig en diep", schrijft Cave. "Het was iets wat ik nooit eerder had gevoeld." (En hij mag zelf toch ook niet klagen tijdens zijn concerten.)
Deze kerst zal zijn grootste hit, Fairytale of New York, weer door veel huiskamers brullen. Het grandioze, emotionele, gemankeerde, valse Fairytale of New York. Een van de beste kerstliedjes, juist omdat het zo schuurt en van alle glitter is ontdaan. "Het is een prachtig geschenk aan de verschoppelingen, de ongelukkigen en de gebroken harten", schrijft Cave.
Met LEGO kun je alles maken, maar met kunstmatige intelligentie ook. Je sinterklaasgedichten bijvoorbeeld. Ik schreef niet over hoe je het beste zo'n gedicht kan maken, maar over de vraag of we dit überhaupt moeten willen. Remy Gieling van Sinterklaasgedichten.ai zegt dat je nog steeds zelf moet nadenken over je boodschap, maar dat de AI wel een handje helpt met het verwoorden. "Het is een soort ebike voor sinterklaasgedichten", zei hij me. "Het kost wat minder moeite maar je moet nog steeds zelf trappen."
De altijd heerlijk uitgesproken neerlandicus Marc van Oostendorp zei dat je dan net zo goed een cadeau voor jezelf kan bestellen, een gedicht voor jezelf kan laten genereren en lekker thuis kan blijven. Het gaat er niet om dát er een gedicht is, maar dat de ontvanger zich door de ander gezien voelt, zegt Van Oostendorp. "Dat een gedicht knullig is en niet helemaal klopt, hoort er een beetje bij. Dus bij dezen is mijn familie voor de komende sinterklaasviering gewaarschuwd."
Tim den Besten en Nicolaas Veul liepen al eens 100 dagen mee op een school en in een psychiatrie. In de nieuwe serie 100 dagen in de vergeten wijk dompelen ze zich onder in de Haagse wijk Laak. Daar nemen ze niet alleen het sociale vangnet van Nederland, maar ook hun eigen maatschappelijke betrokkenheid onder de loep. De eerste aflevering plaatst al wat zaken in perspectief. In het land dat door bangmakers wordt geregeerd met verdeeldheid als troef, mogen we toch maar blij zijn wat we hebben. Wellicht kun je dat een beetje koesteren als je 100 dagen in de vergeten wijk kijkt.
Fortnite heeft weer een hoofdstuk afgesloten en dat wordt altijd gevierd met een speciaal evenement. Deze keer met een oerknal, veel LEGO en een optreden van Eminem. (En ik moet het volgende seizoen weer spelen, want Solid Snake is een speelbaar personage.)
Er komt een tv-serie van de gameserie Fallout. Amazon heeft de eerste trailer uitgebracht. De games klikken nooit helemaal met mij, terwijl ik altijd wel geïntrigeerd ben door de postapocalyptische wereld. En de trailer ziet er goed uit! Vanaf april te zien.
Draw fast is een online tool die jouw getekende krabbels direct omzet in AI-kunst. Leuk om wat mee te experimenteren.
Lana Del Rey speelt Unchained Melody tijdens Christmas on Graceland. Verschillende artiesten kwamen samen om Elvis Presley vanuit zijn huis te eren. Wat goed ook weer, dit. Hoe kan die vrouw ontbreken in je Wrapped?
Je las mijn weblog van 27 november tot en met 3 december. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen
Bijgewerkt op: 26 nov.
Abonneer je gratis op mijn nieuwsbrief en ontvang deze blog elke week vanzelf in je mail!
Ik ben jarig! Bedankt voor de felicitatie. Vierendertig alweer. Om het te vieren deed ik mezelf deze week alvast een nieuw schetsboek cadeau. Met drie Copic-multiliners (0.1, 0.3 en 0.5) en vijf markers in steeds diepere grijstinten. Want zoals altijd geldt: als je iets serieus wil aanvliegen, is dat in eerste instantie vooral een excuus om nieuwe spullen kopen.
Nu wil het toeval dat deze week mijn favoriete boom in het park (volgens mij was het er één met drie knotsen van takken) is gekapt. Waarschijnlijk was hij ziek, maar het uitzicht is niet meer zo karakteristiek als het was.
Het bracht me in elk geval tot mijn eerste schets. Een ode aan een boom die er niet meer is. Je kunt zien dat ik geen idee heb wat ik met die markers aan moet, maar ik vind het geen slecht begin.
Als onderdeel van deze deep dive ben ik inmiddels ook verslaafd aan dit YouTube-kanaal van een Australiër die zit te schetsen en ondertussen tekenlessen deelt. "Je hoeft niet alle details te tekenen als je de suggestie wekt dat ze er zijn."
Nog even over het techdrama bij ChatGPT-maker OpenAI. Want ik houd niet van open eindes in mijn blogs en vorige week was de soap nog in volle gang. Ik schreef toen over het vertrek van directeur Sam Altman en zijn rechterhand Greg Brockman.
Wat ik toen niet wist, was dat Microsoft de twee heren een dag later zou aannemen. Altman en Brockman zouden bij een nieuw AI-onderzoeksteam van het bedrijf gaan werken. Dus: de techwereld weer in shock, schaakmat van Microsoft, grote problemen voor OpenAI. Daar waren werknemers inmiddels massaal van plan te vertrekken. Ze tekenden een brief waarin stond dat ook zij naar Microsoft zouden gaan, behalve als Altman zou terugkeren.
Je zou kunnen zeggen dat het bestuur dat de coup in eerste instantie probeerde te plegen, geen kant op kon. En jawel, Altman en Brockman kwamen terug. Wéér een vlaag van verbazing bij iedereen die het drama volgde. Al bij al duurde het vijf dagen. In vijf dagen ontsloeg het bestuur van OpenAI Sam Altman, vertrok Altman naar Microsoft en keerde hij weer terug. De coupplegers traden af, met de staarten tussen hun benen.
Die quote van een Twitteraar die ik aanhaalde, kwam wonderwel uit: de terugkeer van Altman bij OpenAI lijkt op Steve Jobs die na twaalf jaar terugkeerde bij Apple, maar dan voor de TikTok-generatie. Wat een wilde week bij een van de invloedrijkste techstartups op aarde.
Op Disney+ staat de eerste van drie Doctor Who-specials die de komende maand uitgezonden worden. Die zijn gemaakt vanwege het zestigjarige bestaan van de serie en werken toe naar het nieuwe seizoen. Ik ben een aantal seizoenen geleden afgehaakt, maar David Tennant is terug als Doctor (de beste Doctor), dus dan ben ik er als de kippen bij.
Ik heb me even laten bijpraten door vriend van de blog Carné van den Brink, die alle afleveringen sinds 1963 heeft gezien. Hij was in zijn nopjes met de special. Niet alleen omdat het grotere Disney-budget de serie naar een hoger niveau tilt qua schaal en visuele flair, ook omdat er een personage uit een obscure comic uit het jaar kruik opduikt. Beep the Meep! Een kruising tussen E.T. en een Gremlin. Want Doctor Who kan er nu gelikter uit zien dan ooit, in de kern blijft de sciencefictionserie super Brits en een combinatie van campy en silly.
Ook ik heb ouderwets zitten genieten. De komende twee weken verschijnen er nieuwe specials en daarna begint langzaamaan het nieuwe seizoen. Met een nieuwe Doctor: Ncuti Gatwa. Ik haak weer aan!
Er is een documentaire gemaakt over de Star Wars Holiday Special die 45 jaar geleden uitkwam. Ik heb die special zelf altijd ontweken, maar wellicht durf ik deze film nog wel aan: A Disturbance In The Force.
Scott Pilgrim Takes Off staat op Netflix, een serie waar ik verrassend weinig over hoor. En nu ik halverwege ben snap ik waarom. Waar de eerste aflevering nauwkeurig het bekende verhaal volgt over Scott Pilgrim, die zeven kwade exen moet verslaan om met Ramona Flowers te daten, wordt het roer daarna flink omgegooid. Op zich niet erg, we zien tegenwoordig vaker dat bekende verhalen een verrassende nieuwe insteek krijgen.
Maar in dit geval mis je niet alleen Scott Pilgrim zelf een groot deel van de tijd, maar ook het gevoel van plezier. De serie is nogal droog. Misschien komt er zo weinig verwijzingen zijn naar de popcultuur, ik weet het niet goed. De stijl van de comic leent zich wel goed voor een animatieserie.
Ik lees De rest van de dag (of: The remains of the day) van de Japans-Britse schrijver Kazuo Ishiguro. Het eerste boek wat ik van hem las was het schitterende Klara en de Zon, die smaakte naar meer. De rest van de dag is zijn klassieker uit mijn geboortejaar, over de Britse butler van een enorm landgoed die op zoek gaat naar een oude collega, om haar over te halen weer bij hen te komen werken.
→ Volg me gerust op Goodreads!
Toen deze week de sterfdag van Boudewijn Büch passeerde (21 jaar geleden), kwam ook het verhaal voorbij over het dodobotje wat Büch in zijn bezit had. Wat later een schilpadbotje bleek te zijn.
Ik zag The Killer, de nieuwste film van David Fincher. Het eerste deel vond ik heel goed, waarin je huurmoordenaar Michael Fassbender ziet terwijl hij zich zeer secuur en beheerst voorbereidt op een moord. Maar in de aktes daarna vond ik het verhaal en het hoofdpersonage steeds ongeloofwaardiger.
Dat zat mij dwars, tot ik de podcast van Filmspotting luisterde. Wat de hoofdpersoon doet en doormaakt is juist de grap, beargumenteren de presentatoren. Nu ik er zo over nadenk vind ik de film achteraf toch weer iets beter. Tenminste, als alle zogenaamde fouten in de film er expres in zitten. Maar het is David Fincher; zijn hoofdpersonages zijn vaker niet te vertrouwen. Zet hij je op het verkeerde been met deze opening?
Zeer strakke film verder trouwens. Alleen de huurmoordenaar zelf blijkt een beetje een sukkel. Een typische The Smiths-fan, grappen veel Letterboxd-leden. Nou, nou.
John Wick 4 staat op Amazon Prime Video. Het verhaal gaat eigenlijk nergens meer over, maar elke film die een actiescène heeft met Keanu Reeves in een raveclub gaat er bij mij in als zoete koek. En onderstaande scène is ook genieten, een soort Hotline Miami in John Wick-stijl.
Na mijn verjaardag houdt het tot het einde van dit jaar niet meer op met feestelijkheden. Apple heeft alvast een hartverwarmende tranentrekker in stop-motion gemaakt voor de kerstdagen.
Je las mijn weblog van 20 tot en met 26 november. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen.