Abonneer gratis op mijn nieuwsbrief en lees deze weekblog elke zondag in je mail!
Fotograaf Erwin Olaf is dood. Complicaties na een longtransplantatie werden hem fataal.
Het Rijksmuseum noemt Erwin een Hollandse meester, in lijn met Rembrandt van Rijn en Johannes Vermeer. "Hij schilderde met zijn camera", zegt curator Mattie Boom tegen The New York Times. Je hoeft maar een paar foto's van Olaf te zien en je snapt waarom.
Dit vind ik een van zijn ontroerendste foto's. In het midden loopt Olafs partner Kevin, rechts daarvan sjokt Olaf er achteraan. De foto gaat over de verschillen in hun relatie, legde Olaf in 2021 uit aan de Volkskrant. "Er zit twintig jaar tussen ons", zegt hij.
"Boos zijn op de wereld, ten strijde willen trekken, iedereen aan de kant bellen op het fietspad en denken: ik ben het centrum van de wereld. Dat is toch wel veranderd. Ik zoek nu de rust, wordt naar de rand gecentrifugeerd. Deze foto gaat daarover: we zijn onderdeel van een karavaan en langzaam maar zeker merk ik dat ik achterop raak, terwijl mijn partner verdergaat. Dat moet ook, en dat wil ik ook, dat hij gewoon doorloopt en er het beste van maakt."
Op NPO Start staat Erwin Olaf: The Legacy, een film van Michiel van Erp. Hij volgt Olaf op het toppunt van zijn carrière: zestig jaar oud, een collectie in het Rijksmuseum, een nieuwe fotoserie onderweg. Maar ondertussen gaat het vooral over de vergankelijkheid van het leven en wat hij zal achterlaten. Zijn eigen gezondheid gaat achteruit en zijn moeder ligt op sterven.
Heel mooi zijn de beelden van Olaf met een oude partner, die niet lang te leven heeft. Ze maken een intiem naaktportret na dat ze als jonge gasten maakten en de kwetsbaarheid spat er vanaf. Later kijken ze samen naar het resultaat in het museum. Waar de meeste bezoekers hier kunst zien, zijn het voor deze twee mannen ook gewoon herinneringen aan een gezegend leven. "Alles eruit gehaald wat er in zit", besluit Olaf.
Op Rolling Stone staat een voorpublicatie van Jason Thomas Gordons boek The Singers Talk. Het is een gesprek met Thom Yorke en het gaat over hoe hij begon met zingen en wanneer hij zijn stem vond. Het nummer After the Gold Rush van Neil Young is voor hem een sleutelmoment. Toen hij dat als jonge zanger hoorde besefte hij: "Wow! Is het oke om zo te klinken?"
In 2002 speelt Yorke het nummer van Young tijdens een benefietconcert dat door Neil Young werd georganiseerd. In het BBC-radioprogramma Desert Island Discs blikt Yorke terug op dat optreden. De avond voorafgaand aan het concert nodigt Young alle artiesten die zouden optreden uit bij hem thuis. "En ik ben social gezien niet erg geschikt voor dit soort situaties", zegt Yorke. "Dus ik moet me daarop voorbereiden... door veel te drinken."
Steeds als Young langsloopt, bevriest de Radiohead-zanger. "Het is alsof je Elvis ontmoet in zijn huis", zegt Yorke. Maar uiteindelijk stopt Young om een praatje te maken. "En ik stamel: 'Ik wil morgen heel graag After The Gold Rush spelen', waarna hij zegt: 'Echt waar? Wat geweldig! Dan moet je het spelen op de piano waarmee ik het heb opgenomen."
Een dag later speelt Thom Yorke After The Gold Rush. Op de piano van Neil Young, die vanuit de coulissen meekijkt. De opname is niet zo goed, maar volgens mij hoor je meteen waarom het nummer ooit zo'n impact op hem maakte.
Oh, in de voorpublicatie lezen we ook welke nummers Yorke gegarandeerd aan het huilen maken. "Tom Waits! Tom Traubert’s Blues. Die en Simple Twist of Fate van Bob Dylan. […] Ik kan die nummers niet uitzitten zonder te breken."
Vorige week schreef ik over de biografie van Walter Isaacson over Elon Musk. Een van de schrijnendste stukken in het boek gaat over Yoel Roth. Hij was ooit hoofd veiligheid bij Twitter, tot de leiding van Elon Musk hem te veel werd en hij vertrok.
Roth kijkt met weinig plezier terug op zijn laatste jaren bij Twitter (nu X). Als medeverantwoordelijke voor het bannen van Donald Trump na de bestorming op het Capitool, werd hij en public door de oud-president aangevallen. En nadat Roth X verliet werd hij ook door Musk nog eens door het slijk gehaald.
In beide gevallen werd Roth direct door hordes aanhangers van Trump en Musk bedreigd. "Ik leefde met gewapende beveiligers voor de deur en moest mijn gezin overhoop halen, omdat ik constant moest schuilen en verhuizen", schrijft hij in The New York Times.
Noem het een trieste vorm van ironie dat het hoofd veiligheid van Twitter uiteindelijk zelf ten prooi is gevallen aan het gif waar hij het platform jarenlang tegen probeerde te beschermen. Sinds de komst van Musk is het er niet gezelliger op geworden.
En nu is Musk van plan om gebruikers "een klein bedrag per maand" te laten inleggen om überhaupt van X gebruik te kunnen maken. Dat gaat niemand doen, toch?
PS.
Wat een geschenk is filmproductiebedrijf A24, dat maar verrassende en originele films blijft maken. Ik kijk uit naar Dream Scenario. Nicolas Cage speelt biologieleraar Paul die plotseling in de dromen van zijn leerlingen verschijnt. Niemand weet hoe dat kan, maar al snel staat Paul in het middelpunt van de aandacht.
Wat een jaar voor The National. Vijf maanden nadat First Two Pages of Frankenstein verscheen, brengt de Amerikaanse band weer een nieuw album uit: Laugh Track. Wat mij betreft is die minstens zo goed (en misschien wel iets beter) dan zijn voorganger. Favoriete nummers op dit moment: Alphabet City, Hornets en Smoke Detector. Volgende week vrijdag staan ze in de Ziggo Dome.
Groot nieuws uit Bob Dylan-land. Hij speelde deze week drie nummers met een deel van Tom Petty's band The Heartbreakers. En drie nummers op gitaar! Dat zijn zeldzame beelden tegenwoordig. Tijdens Farm Aid 2023 trakteerde Dylan het publiek op drie nummers: Maggie's Farm, Positively 4th Street en Ballad of a Thin Man. Hij zit er lekker in: als de drummer op het einde van Ballad zit af te ronden, gebaart Dylan hem dat hij nog even door wil met z'n gitaarsolo.
Hier is dus geen woord Italiaans bij. Mijn collega Bas en ik spraken de video in het Nederlands in, maar AI-tool HeyGen vertaalde het vervolgens naar het Italiaans. Misschien kijken we hier wel naar de toekomst van nasynchronisatie. Kijk naar de volledige video op NU.nl.
Je las mijn weblog van 18 tot en met 24 september. Abonneer je op mijn nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen.
