Je zou het soms bijna vergeten, maar het internet is meer dan alleen Instagram en TikTok. Voordat Big Tech het wereldwijde web claimde, had iedereen zijn eigen stukje web met daarover volledige zeggenschap. Internetonderzoeker en -kunstenaar Olia Lialina verzamelde tientallen oude Geocities-pagina's die samen een mooi overzicht vormen van manieren waarop mensen zich destijds uitdrukten.
Ik schrijf het de laatste tijd vaker, maar ik voel echt dat we het internet heel langzaam weer een beetje terugpakken. Het doet me veel plezier dat mensen nieuwsbrieven starten of beginnen met bloggen. Elon Musk wil van X een digitaal dorpsplein maken, waar iedereen zijn mening kan spuien. In de praktijk betekent dat een plein waar iedereen elkaar probeert te overschreeuwen. Ik ga liever naar mijn stamkroegen die aan dat dorpsplein grenzen. De kroegen bieden allemaal iets anders, maar je kent de eigenaar en welke bieren hij op de tap heeft. Laat die lui buiten dan maar roepen.
"Websites komen misschien wel weer terug", schreef Ryan Broderick deze week in zijn nieuwsbrief Garbage Day. Ik schreef twee blogs geleden dat Pharrell Williams zijn nieuwe album op een website uitbracht. Broderick meldt dat Cindy Lee dat voorbeeld volgde met een album dat op Geocities verscheen. Dat zijn al twee artiesten die Spotify overslaan. Nu zijn dit uitzonderingen op de regel en de meeste muzikanten zullen niet direct volgen. De luisteraars ook niet. We zijn verpest door het gemak van streaming en gaan niet massaal terug naar het downloaden van mp3'tjes.
Maar het laat wel zien dat ook artiesten naar creatievere manieren zoeken om zich te uiten. Ook Pharrell Williams en Cindy Lee hadden wellicht even genoeg van de Spotify-mal. GQ-schrijver Chris Black vraagt zich af of mensen muziek weer echt willen bezitten, dat we wellicht minder te maken krijgen met influencers en weer nieuwe liedjes gaan ontdekken buiten TikTok. "Waarschijnlijk niet, maar dit is wel de eerste keer dat ik scheuren in de muur zie ontstaan."
Daarop zeg ik nog maar eens: pak een hamer, start een blog en ram ook eens flink tegen die muur.
Toch even over de Humane AI Pin en de impact van negatieve reviews.
De AI Pin werd in de markt gezet als eerste échte AI-assistent zonder scherm. Je draagt hem op je borst. Het apparaatje werd door Amerikaanse reviewers met de grond gelijk gemaakt. Want hij is langzaam, wordt heet, geeft verkeerde antwoorden en de batterij gaat snel leeg. Onder meer Engadget, The Verge, The Washington Post en YouTuber Marques Brownlee fileerden de gadget nadat ze er mee aan de slag waren gegaan.
Na zijn review kreeg Brownlee op sociale media de wind van voren. Blijkbaar viel zijn video genaamd The Worst Product I’ve Ever Reviewed… For Now niet bij iedereen in goede aarde. Ene Daniel Vassallo noemde het "onsmakelijk en bijna onethisch om dit te zeggen terwijl je 18 miljoen abonnees hebt". Ook anderen namen het Brownlee kwalijk dat hij zich negatief uitliet over de AI Pin. Dit soort reviews kunnen bedrijven de nek omdraaien, zeggen ze.
De laatste jaren zijn we vaak verwend met goed werkende tech. Bijna elke nieuwe telefoon kun je op zijn minst beoordelen als 'gewoon wel prima', omdat fabrikanten de productcategorie onder hun knie hebben. Maar eens in de zoveel tijd verschijnt een nieuw product dat gewoon niet aan de verwachtingen voldoet.
Het zou de omgekeerde wereld zijn om te denken dat je genade moet tonen voor een slecht of matig product, als je daarmee een bedrijf spaart. De Humane AI Pin kost 700 dollar en daarna nog eens 24 dollar per maand om de boel te laten draaien. Als zo’n duur apparaat niet werkt, moet je dat als recensent vermelden zodat consumenten geen valse belofte kopen.
Brownlee reageert uitstekend op de ontstane commotie: "Zorgen negatieve reviews ervoor dat bedrijfen failliet gaan, of doen slechte producten dat?" In de reacties zegt iemand: "Een reviewer de schuld geven voor een falend bedrijf is alsof je een weerman de schuld geeft van een tornado."
We moeten slechte producten met goede argumenten en bevindingen kunnen afbranden. Anders worden ze namelijk niet beter. Humane-topman Sam Sheffer stelt zich op X sportief op. Met een repost van Brownlees review noemt hij de kritiek "eerlijk en gegrond". Hij zegt dat Humane naar de reacties luistert, ervan leert en verder bouwt aan verbeteringen.
PS.
Boston Dynamics, maker van robots en nachtmerries, presenteert zijn nieuwe mensachtige robot. De vernieuwde Atlas maakt bewegingen die wij als onbekwame menssoort nooit zouden kunnen maken. Dat zorgt er ook nu weer voor dat mensen dit een beetje eng vinden. Maar ja, wat heb je aan een robot die precies hetzelfde kan als wij?
David Lynch bedacht een nieuwe installatie die op een designbeurs in Milaan te zien is. Het heet A Thinking Room en het bestaat uit twee ruimtes, waarin een grote stoel staat. Er zijn schrijfspullen, een spiegel, een klok en een paar grote afbeeldingen aan de gordijnen, die de muren bedekken. Lynch vertelt erover in gesprek met curator Antonio Monda.
Een zeer uitgebreide analyse van Antoine Mayerowitz over welke combinatie van personages, wielen en voertuigen zorgen voor de beste build in Mario Kart 8.
Het is 20 jaar geleden dat André Kuipers zijn eerste ruimtevlucht maakte. Hij is nog steeds de eerste en enige Nederlandse astronaut die het ruimtestation ISS bezocht. Ik blikte met hem terug op zijn avonturen tussen de sterren.
In Florida boorde vorige maand een stuk ruimtepuin door het dak van een huis. Het is volgens NASA een onderdeel van een accupakket dat in 2021 werd losgemaakt van het ISS. Die zou moeten opbranden in de atmosfeer van de aarde, maar dat gebeurde dus niet. Je zou het maar op je hoofd krijgen.
Ryan Gosling heeft in Saturday Night Live een opvolger gemaakt van zijn hilarische Papyrus-sketch uit 2017. Daarin speelde hij een ontwerper die er maar niet overheen komt dat de film Avatar het lettertype Papyrus als logo gebruikt. Hij is bijna over het trauma heen, tot hij ontdekt dat het logo is veranderd in de tweede Avatar-film. Zo goed.
Peter Jackson maakte in 2020 de fantastische Get Back-serie over The Beatles. Hij putte daarvoor uit zestig uur aan beelden die tijdens de opnames van het album Let It Be werden gemaakt. Datzelfde materiaal werd in 1970 al gebruikt door regisseur Michael Lindsey-Hogg voor zijn Let It Be-film. Het was naar verluidt een sombere documentaire over het uiteenvallen van de band. Deze film wordt op 8 mei, na ruim vijftig jaar, opnieuw uitgebracht op Disney+. Met hulp van Jackson, die de kwaliteit van het beeld en geluid oppoetste.
In 2012 bracht IKEA een camera uit. De Knäppa, een fototoestel van karton. Er gaan twee batterijen in, er zit een USB-aansluiting op en je kunt er veertig foto’s achter elkaar mee maken. De Zweedse winkel bracht Knäppa nooit op de markt, maar deelde wel een aantal exemplaren uit op een Italiaanse woonbeurs. Bekijk een trailer van IKEA zelf of het filmpje hieronder, van een YouTuber die de camera in 2024 probeert.
Je las mijn weblog van 15 tot en met 21 april 2024. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen.
